Członkowie Zakonu Krzyżackiego modlą się wspólnie według oficjalnej liturgii godzin Kościoła rzymsko-katolickiego. Korzystają więc z ogólnbego brewiarza. Mają jednak własne, tzn. szczególnie istotne dla Zakonu święta i związane z nimi modlitwy. Zawarte są w dodatku do brewiarza zatytułowanym: "Proprium des Ordens der Brüder vom Deutschen Haus Sankt Mariens in Jerusalem - Deutscher Orden". Dodatkowo na każdy rok liturgiczny wydawane jest "Direktorium des Ordens vom Deutschen Haus Sankt Mariens in Jerusalem", zawierające czytania na każdy dzień, jak też najważniejsze dla Zakonu rocznice oraz wspominanych każdego dnia członków i dobrodziejów Zakonu. To bardzo stara tradycja zakonna - ci którzy żyją modlą się za poprzedników, co podkreśla ciągłość funkcjonowania zgromadzenia i duchową łączność wszystkich jego członków. Tą część "Direktorium" publikowaliśmy w zakładce "Z kalendarza liturgicznego". Mamy jednak inną propozycję. Dzięki pracy Ojca Ignatiusa Nadola OT uruchomiona została aplikacja, która aktualne "Direktorium" wpisze do naszego kalendarza na komputerze, tablecie, czy telefonie komórkowym. Tym samym czytania, ważne dla Zakonu daty oraz Nekrologium (listę zmarłych danego dnia) mamy cały czas przy sobie. Zapraszamy do wspólnej modlitwy. Chętnych do zainstalowania prosimy o list na adres mailowy podany w zakładce "Kontakt". Prześlemy instrukcję i odpowiednie hasła. Zapraszamy do wspólnej modlitwy.  

JT 

Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo. Jak wielu osłupiało na Jego widok - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego była niepodobna do ludzi - tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego. Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? na kimże się ramię Pańskie objawiło? On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich. Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć. Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało. Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami.

(Iz 52,13-53,12)

 

Crocifissione (fragment), 1472, Palermo, chiesa della Santissima Trinità della Magione

Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa! 

gdziekolwiek znajduje się się Twój znak, 

Chrystus daje świadectwo swojej Paschy, 

swojego przejścia ze śmierci do życia. 

Daje świadectwo miłości,

która jest mocą życia - miłości, 

która zwycięża śmierć. 

Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!

gdziekolwiek się znajdujesz,

w polach, przy drogach,

na miejscach, gdzie ludzie cierpią i konają,

na miejscach, gdzie pracują, 

kształcą się i tworzą...

Na każdym miejscu, 

na piersi każdego człowieka czy kobiety, 

chłopca czy dziewczyny ...

i w każdym ludzkim sercu, 

tak jak w sercu Jadwigi, Pani Wawelskiej. 

Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa!

Ave Crux!

 

Papież Jan Paweł II, katedra wawelska, 10 czerwca 1987

 

 

Od samego początku był to szalony plan. Najpierw dyskutowany przez nas pomysł, żeby pomóc w odbudowie cerkwi w pustelni Ojca Archimandryty Gabriela w Odrynkach, a później jego realizacja. Tragedia pożaru 1 grudnia 2016 r. poruszyła nas do tego stopnia, że postanowiliśmy ufundować ikonę. W grę wchodziły wizerunki patrona Zakonu Krzyżackiego, św. Jerzego, ale marzyliśmy o ikonie maryjnej. Marzenie się spełniło - p. Natalia Kozak napisała Supraską Ikonę Matki Bożej - kopię tamtejszego świętego wizerunku. Już po wręczeniu dowiedzieliśmy się, że jest to ulubiona ikona Ojca Gabriela. Chcieliśmy bardzo odwiedzić skit w Odrynkach, poznać miejsce i jego gospodarza oraz uroczyście wręczyć ikonę. Szukaliśmy terminu, który byłby dogodny dla ojca archimandryty, ale też funkcjonował w kalendarzu zakonnym. Święto założycielskie Zakonu Krzyżackiego, czyli Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (6 lutego) przypadało zbyt szybko. Wybraliśmy zatem 19 marca, św. Józefa, od 1871 r. patrona krzyżackich konwentów. 

Po siedmiu godzinach podróży spotkaliśmy się w zajeździe "Pod Akacją" w Narwi, 9 km od pustelni. Tam chcieliśmy przenocować, ale i lepiej się poznać. Planowaliśmy wspólną kolację w restauracji, ale jej niespodziewane zamknięcie z powodu braku gości (całą sobotę padał deszcz) wymusiło większą integrację, tzn. kolację musieliśmy zrobić sami. Nazajutrz ruszyliśmy do Odrynek. 

Niedziela wstała zimna, deszczowa i wietrzna. Nasze Panie, które przywiozły eleganckie stroje, musiały częściowo z nich zrezygnować, a i tak wymarzły straszliwie. Do skitu prowadzi bowiem 800-metrowa drewniana kładka, którą trzeba pokonać pieszo, a wiatr nie odpuszczał. Miejsce porażało surowym pięknem nadnarwiańskich rozlewisk. Poziom wody był wysoki, przez co pustelnia rzeczywiście wydawała się zagubioną pośród rozlewisk wyspą. Łatwo wyobrazić sobie zagubionego pośród rozlewisk księcia Iwana Michałowicza Wiśniowieckiego, fundatora pierwszej kaplicy w tym miejscu w roku 1518. W przyszłym roku obchodzona będzie 500. rocznica tego wydarzenia, na której obchody, uprzedzając nieco fakty, zostaliśmy już zaproszeni.  

Na miejscu czekała na nas Pani Natalia z ikoną, która w rzeczywistości okazała się piękniejsza, niż na zdjęciach. Zostaliśmy serdecznie powitani przez Ojca Archimandrytę, po czym rozpoczęła się liturgia. Bardzo uroczysta, niosąca w sobie w wiele treści oscylujących wokół Krzyża Św. i ofiary Chrystusa. Porażał przepiękny śpiew chóru. Forma nabożeństwa była dla nas nieco egzotyczna, ale treść już nie. Okazało się, że tego właśnie dnia w Kościele Prawosławnym obchodzone jest Święto "Podwyższenia Krzyża Św.", najważniejsze święto w kalendarzu krzyżackim. Nie wiedzieliśmy o tym, więc nasze zaskoczenie było pełne. Kiedy jeden z kolegów w rozmowie z ojcem Gabrielem zwrócił na to uwagę i użył słowa "przypadek", spotkał się z odpowiedzią: "czy to aby naprawdę był przypadek?" 

Po zakończeniu nabożeństwa nastąpiła uroczysta chwila przekazania ikony. Zostaliśmy przedstawieni, ojciec Gabriel w swoim słowie, jak i przygotowanym liście zwrócił uwagę na doniosłość i historyczność chwili oraz wspólne nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny i Krzyża św. "Niech nasze spotkanie będzie symbolem zgody, zrozumienia i szacunku. Niech nikt nas nie dzieli i nie próbuje skłócić" - to cytat z listu, który w całości pokazujemy. To była bardzo wzruszająca chwila. 

Po ceremonii przekazania zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek, gdzie pytań o Zakon Krzyżacki i Instytut Familiarów nie było końca. Odpowiadając nie zdążyliśmy w pełni nacieszyć się dobrodziejstwami stołu, owocem gościnności ojca Gabriela i wspierających go wiernych. W trakcie swojej krótkiej mowy pozwoliłem sobie zauważyć, że od teraz Odrynki, poprzez "naszą" ikonę i to wspaniałe spotkanie, to będzie trochę już także nasze miejsce. Myślę, że wszyscy dobrze to teraz czujemy. Daliśmy temu wyraz odśpiewaniem pieśni, którą umieściliśmy na ufundowanej ikonie "Ultima in mortis hora". Prawie pusta cerkiew i nasza grupka śpiewająca przed wizerunkiem Matki Bożej po łacinie i po polsku tradycyjną pieśń maryjną... Magiczne uczucie.  

Wizyta planowana na dwie godziny, przeciągnęła się do pięciu, a i tak zabrakło czasu na dokładne oprowadzanie po terenie skitu. Archimandryta zrobił to już tylko skrótowo, ale naprawdę nie mogliśmy się pożegnać. Około godz. 16.00 ruszyliśmy w drogę powrotną, a w domu byliśmy późno w nocy, a niektórzy dotarli już nazajutrz. 

Zakon Krzyżacki w prawosławnej pustelni, to do 19 marca wydawało się bardzo egzotyczne. Wspólne spotkanie uświadomiło nam jednak wspólne korzenie chrześcijaństwa, naszą jedność i obecność tarczy z czarnym zakonnym krzyżem już tak nie dziwi. Bo przecież nie powinna. Radość to wielka, że działalność familiarska w Polsce została zainaugurowana w ten właśnie, ekumeniczny sposób.    

JT

 

W dzień 19 marca przypada święto św. Józefa. W tym roku ze względu na niedzielę przesunięto je na poniedziałek. Od 1871 r. św. Józef jest patronem krzyżackich konwentów. W to właśnie święto (w niedzielę) będziemy modlić się za wspólnotę Zakonu, wszystkich braci, siostry, familiarów i wszystkich związanych z Zakonem Krzyżackim. Uczynimy to w Skicie świętych Antoniego i Teodozjusza Kijowsko-Pieczerskich w Odrynkach, gdzie już od niedzieli właśnie będziemy mieli "naszą" ikonę Najświętszej Marii Panny. To ufundowana przez polskiego familiara, kandydatów i sympatyka (5 osób) kopia słynącej łaskami ikony Matki Bożej Supraskiej. Jest już gotowa - zamieszczamy jej robocze zdjęcie, jak i tabliczki, która będzie jej towarzyszyła. Zdecydowaliśmy się umieścić tam polski tekst tradycyjnej, pięknej pieśni "Ultima in mortis hora". Patronce Zakonu zawierzamy dzieło tworzenia się struktur familiarskich w naszym kraju. 

Decydując się na ufundowanie ikony chcieliśmy pomóc archimandrycie Gabrielowi w podniesieniu się po tragicznym pożarze, jaki 1 grudnia 2016 r. wybuchł w cerkwi Opieki Matki Bożej w Skicie. Zareagowaliśmy na dramatyczny apel ojca Gabriela:

 

Chcieliśmy, aby nasza pierwsza aktywność w Polsce nosiła charakter otwartości i ekumenizmu, była dziełem tak potrzebnego dziś miłosierdzia, ale także, żeby była związana ze Wschodem. To ojczyzna chrześcijaństwa, tam także sięgają korzenie Zakonu Krzyżackiego. Cieszymy się już na spotkanie i wspólną modlitwę. Poprzez wizerunek Najświętszej Marii Panny Skit w Odrynkach będzie już na zawsze trochę naszym miejscem na ziemi. Szczegółową relację z uroczystego przekazania ikony przedstawimy wkrótce.

    

Austriacka komturia "An Enns und Salzach", prowadzi bardzo intensywną działalność wydawniczą. Do tej pory ukazały się następujące pozycje:

Band 1: Mühllechner, Johannes Maria: 300 Jahre Deutscher Orden in Linz, Linz 2013, 222 Seiten, ISBN 978-3-200-03086-2                                               

Band 2: Zárecký, Miloš: Hochmeister Robert Schälzky - Ein Lebensbild; unter besonderer Berücksichtigung seiner Parlamentstätigkeit in der Nationalversammlung der Tschechoslowakischen Republik in den  Jahren 1920-1925, Linz 2014, 160 Seiten, ISBN 978-3-200-03432-7 

Band 3: Horák, Michael: Der Weg des Deutschen Ordens vom Ritterorden zum Klerikalinstitut in der Tschechoslowakischen Republik, Linz 2014, 204 Seiten, ISBN 978-3-200-02442-6                            

Band 4: Schramm, Florian: Der Deutschen Orden in der Zeit des Lehensbandes zum Hause Österreich - Gegenüberstellung von karitativ-pastoralen Reformen im Inneren und ideologischer Vereinnahmung von Außen , Linz 2014, 160 Seiten, ISBN 978-3-200-03443-3                              

Band 5: Ollinger Günther: Der Deutsche Orden in Gumpoldskirchen, Linz 2014, 200 Seiten, ISBN 978-3-200-03560-7

Band 6: Mühllechner, Johannes Maria: Hermann von Salza – der bedeutenste Hochmeister des Deutschen Ordens, Linz 2015, 180 Seiten, ISBN 978-3-200-04367-1

Band 7:  Thaler, Anita: Die Mädchenschule der Deutschordensschwestern in Lanegg 1841 - 1918, Linz 2015, 164 Seiten , ISBN 978-3-200-0439-5

Band 8:  Trausner, Erika Helene: Der Deutsche Orden in Wiener Neustadt, Linz 2015, 150 Seiten, ISBN 978-3-200-04368-8

Band 9: Mühllechner, Johannes Maria: Kirchlich anerkannte ritterliche Ordensgemeinschaften und das neuzeitliche Phänomen der falschen Orden, Linz 2017, 172 Seiten, ISBN 978-3-200-04925-3

Band 10: Detter, Eleonore: Der Deutschordensritter Albert Graf Mensdorff-Pouilly-Dietrichstein, Linz 2017, 216 Seiten, ISBN 978-3-200-04968-0

Ostatnie dwie pozycje, które właśnie się ukazały, są do kupienia przez stronę  www.VfOG.eu. Cena 15 Euro za sztukę plus koszty przesyłki.   

W większości baliwatów i komturii, w których zrzeszeni są Familiarzy Zakonu Krzyżackiego trwają w tej chwili coroczne konwenty. Są to przewidziane w familiarskich Statutach spotkania połączone z mszą św. służące pielęgnowaniu duchowości zakonnej, rozmowom, informowaniu o sprawach dotyczących Familiarów oraz rozwijaniu kontaktów osobistych i budowaniu wspólnoty. 

Zwoływane są najpierw w poszczególnych komturiach, z których składają się baliwaty. Raz do roku mistrzowie baliwatów zapraszają wszystkich Familiarów danego baliwatu, jak też centralne władze Zakonu. Cel spotkań jest ten sam, co w przypadku konwentów komturii.

Konwent komturii "Am Inn und Hohen Rhein".  Źródło: www.deutscherorden.de

JT

 

Dzień 6 lutego to święto założycielskie Zakonu Krzyżackiego. W tym dniu w Zakonie szczególnie wspominana jest Najświętsza Maria Panna Domu Niemieckiego w Jerozolimie. W tym właśnie dniu roku 1191 papież Klemens III wziął bractwo szpitalne założone rok wcześniej pod Akkonem (1190) pod opiekę Stolicy Apostolskiej. Po raz pierwszy użyte zostało określenie "braci z Domu Niemieckiego Świętej Marii w Jerozolimie". Dzisiejszy Zakon Krzyżacki wspomina to wydarzenie, jako przypomnienie pierwotnego charyzmatu zgromadzenia, opartego na bezinteresownej służbie bliźniemu i potrzebującemu.  

Jak poinformowała kancelaria wielkiego mistrza Zakonu Krzyżackiego, dr Bruno Plattera OT, przekazał on datek w wysokości 3 000 Euro na wsparcie projektu niemieckiej prowincji Zakonu, Paulsmühle w Kalkreuth (Miśnia). Środki przeznaczone były pierwotnie na realizację podobnego projektu w Karyntii (Austria), jednak działania te zostały zatrzymane przez rząd krajowy pod koniec 2016 r. Stwierdzono, że  projekt taki nie jest potrzebny. W związku z tym pieniądze zebrane na ten cel w trakcie uroczystej mszy św. w katedrze św. Szczepana w Wiedniu, towarzyszącej inwestyturze Familiarów (825-lecie Zakonu Krzyżackiego, 50-lecie powołania Instytutu Familiarów) przekazano na projekt realizowany w Niemczech. 

Dom Paulsmühle (młyn Pawła) został otwarty przez "Ordenswerke des Deutschen Ordens" (organizacja zajmująca się działalnością charytatywną pod patronatem Zakonu Krzyżackiego) w styczniu 2016 r., jako całodobowe miejsce opieki nad małoletnimi i opuszczonymi uchodźcami. Aktualnie zamieszkuje go 20 osób w wieku 15-20 lat z Afganistanu, Somalii, Ghany, Gambii i Erytrei. Przed południem młodzież uczy się w szkole, a później ich czas wypełniają kółka zainteresowań. Starsi uczą się zawodu, aby móc dalej żyć samodzielnie. W Paulsmühle mogą pozostać tylko do osiągnięcia pełnoletności. Ważną dziedziną aktywności opiekunów w domu jest terapia. Nie można zapominać, że wielu z podopiecznych ma za sobą tragiczne i traumatyczna przeżycia. Nieoczekiwana darowizna pozwoli szybciej urzeczywistnić zamierzone działania, a wszyscy, którzy znaleźli tam dom, będą mogli odrobinę lepiej poczuć się w nowej ojczyźnie. 

Ultima in mortis hora,  

Filium pro nobis ora,  

Bonam mortem impetra,  

Virgo Mater, Domina.

 

Ko bo zadnja ura bila, 

pridi k nam Devica mila, 

pelji nas pred Jezusa, 

năsa Mati in Gospa.

 

Wenn wir mit der Tod’sangst ringen,

wollst Maria uns beispringen, 

dass wir selig scheiden hin, 

Jungfrau, Mutter, Königin.

 

Gdy przyjdzie śmierci godzina,  

proś za nami swego Syna,  

byśmy z Bogiem skonali,  

Ciebie, Matko, kochali.

 

Když se život k smrti chýlí, 

pros za nás a dodej síly, 

převelká je pomoc tvá, 

Matko, Panno Maria.

 

Keď zo smrti strach budem mať, 

ty, Mária, pomôžeš snáď,

by šťastne sme skonali,

Panna, Matka, Kráľovná.