Zakon, ukształtowany przez Krzyż Zbawiciela, który jest również jego symbolem, ucieka się już od swych początków pod opiekę Matki Bożej Maryi. Nosi on po dziś dzień w nazwie tytuł Kościoła Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (Sancta Maria Allemannorum). Święta Elżbieta z Turyngii, której szwagier wspierał proces jej kanonizacji i pod której wezwaniem Zakon wzniósł kościół w Marburgu, pozostanie dla braci i sióstr świetlanym przykładem bezinteresownej służby bliźnim w potrzebie w imię chwały Bożej. Święty Jerzy, męczennik oddany swej wierze, przyświeca im w działaniu na rzecz wiary chrześcijańskiej.

Wieża Dawida z rękopisu “Speculum humanae salavtionis” (ok. 1360), symbol Królestwa Bożego i Najświętszej Marii Panny. Liczne tarcze Zakonu Krzyżackiego wskazują na jego szczególną pozycję w dziele zbawienia świata i wyjątkową cześć dla Patronki Zakonu. Źródło

Założenie Zakonu Niemieckiego podczas wypraw krzyżowych do Ziemi Świętej w 1189/1190 roku było odpowiedzią na potrzebę czasu i miejsca. Mieszczanie z Lubeki i Bremy wznieśli polowe lazarety kryte płótnem żaglowym, w których pomagali potrzebującym pielgrzymom i opatrywali zranionych krzyżowców. Już od początków ideałem Zakonu jest niesienie w imię Boże bezinteresownej pomocy ludziom w potrzebie. Dodatkowym jego zadaniem była obrona wiary chrześcijańskiej przed przeciwnikami Chrystusa.
Inspiracja ta, która legła u początków Zakonu, ukazuje się jako odpowiedź na wołanie Boga do ludzi, którzy są gotowi, naśladując Chrystusa, zareagować na trudną sytuację Kościoła i świata.
Swego czasu Stolica Apostolska przyznała Zakonowi, w uznaniu jego działań, przywilej egzempcji i go wciąż potwierdzała. Przywilej bezpośredniego podporządkowania Stolicy Apostolskiej zachował on do dziś.
Działalność charytatywna Zakonu Niemieckiego obejmuje opiekę nad chorymi, starszymi, biednymi i potrzebującymi i jest realizowana różnorako, w dziełach chrześcijańskiego wychowania i edukacji dzieci, młodzieży i dorosłych.
Jego zaangażowanie w tworzenie Królestwem Chrystusowego nie polega już na właściwej dla wcześniejszych czasów walce mieczem, tylko – zgodnie z tradycją Zakonu – na zdecydowanym działaniu na rzecz bezbronnych i w duszpasterstwie. Tak więc i dziś Zakon poświęca się budowaniu Królestwa Bożego w służbie Kościołowi powszechnemu i Kościołom lokalnym. W ścisłej współpracy dążą do tego bracia, siostry oraz familiarzy.

tłum. ze strony www.deutscher-orden.at: studenci lingwistyki stosowanej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (Hanna Bagrowska, Natalia Bartoszewicz, Aleksandra Burlaga, Anna Chytra, Ewelina Ciołek, Anna Dyga, Anna Furmaniak, Anna Górna, Dagmara Kapella, Agnieszka Kłys, Martyna Kowalska, Zofia Krupienicz, Anna Liskowiak, Kalina Malinowska, Magdalena Merta, Beata Ostrowska, Joanna Pawlik, Katarzyna Pieńkowska, Paweł Sarnecki, Alicja Strąk, Filip Tomków, Adrian Waldhelm, Dagmara Wałęza, Jakub Woźniak)
redakcja: Emilia Kubicka
konsultacja: dr Krzysztof Kwiatkowski, Piotr Rychel OT, Adam Świątkiewicz